ارتباط بین آموزش دستور زبان به شیوه استقرایی و استنتاجی و عملکرد دستوری زبان انگلیسی در فراگیران دختر و پسر

یادگیری یک زبان خارجی مستلزم فراگیری مهارتهای گوناگون اصلی و فرعی است. یکی از آنها دستور زبان می باشد. صرفنظر از نظریه های مبتنی بر اجتناب  از تدریس گرامر، مجزا از دیگر مهارتهای اصلی مانند مهارت گویایی و نوشتاری دو شیوه رایج از قدیم الایام جهت تدریس گرامر مورد استفاده قرار گرفته است.: استقرایی و استنتاجی. بسیاری از نظریه پردازان معتقدند که شیوه استنتاجی برای یادگیری دستور زبان موثرتر از دیگری است. طبق گفته براون(2002) یکی از عوامل موثر در یادگیری بهترگرامربه شیوه استقرائی یااستنتاجی جنسیت است. دراین تحقیق سئوالی که مطرح میشود این است که اولا آیا ارتباطی بین تدریس گرامروجود دارد یانه و دوما بادرنظرگرفتن جنسیت فراگیر کدام شیوه تدریس برای دختران وکدامیک برای پسران کارآئی بهتری دارد. بدین منظور150دانشجوی سال اول زبان که 110 نفر آنها دختر وبقیه پسربودند ازبین کلیه دانشجویان سال اول دانشگاه آزاد اسلامی واحد آباده وشیراز انتخاب شدند. درابتدا آزمون استاندارد ntc به عنوان پیش آزمون گرفته شد. سپس فراگیران به دوگروه تقسیم شدند: گروه اول به شیوه استنتاجی ودیگری به شیوه استقرائی به مدت 4 ماه آموزش دیدند . درپایان دوره، پس آزمونی جهت مقایسه نمرات اولیه ونهائی گرفته شد. بااستفاده از t-test و two-way anova وتجزیه وتحلیل داده ها مشخص شد که بین تدریس گرامر وجنسیت رابطه وجود دارد وبه علاوه شیوه استنتاجی برای پسران واستقرائی برای دختران کارآمدتربوده است .